torsdag 25. september 2014







Hvem eier ...





Hvem eier alle skogene

hvor dyrene holder til -

og eng og strå og busker små

og solens bleke ild -


Hvem eier hvert et kjølig vann

som blinker på min vei -

og stjernene - og stillheten -

hvem andre vel enn jeg




Ukjent opphav









Ord over grind



Du går fram til mi inste grind,

og eg går òg fram til di.

Innanfor den er kvar av oss einsam,

og det skal vi alltid bli.


Aldri trenge seg lenger fram,

var lova som gjaldt oss to.

Anten vi møttest tidt eller sjeldan

var møtet tillit og ro.


Står du der ikkje ein dag eg kjem,

fell det meg lett å snu

når eg har stått litt og sett mot huset

og tenkt at der bur du.


Så lenge eg veit du vil koma iblant

som no over knasande grus

og smile glad når du ser meg stå her,

skal eg ha ein heim i mitt hus.





Halldis Moren Vesaas






***



Livets strikketøy


Den gang vi kom til verden, da fikk vi en presang,
et nøste med vår skjebne, vi visste ei hvor lang.
Vi la opp alle masker til livets strikketøy,
og mønsteret vil vise, om vi jukset og vi løy.

Hver maske er en dag, og hver omgang er et år,
og alt vi gjør og sier, i strikketøyet står.
Og mistet vi en maske, og lot den rakne ned,
kan hende var det venner vi aldri mer fikk se.

Noen har et strikketøy med varme farger i,
det er de gode strikkersker som kjærlighet kan gi.
Men alle må vi strikke med det garnet vi har fått,
selv om det av og til kan virke kjedelig og grått.

Og når vi så blir eldre, da tenker vi som så ...
"hvor mye er tilbake av livets strikketråd?"
Vi håper at det holder så vi kan felle av,
og tomme strikkepinner blir korset på vår grav.

Og møter vi St. Peter som vokter himmelens port,
vi gir ham strikketøyet med alt som vi har gjort.
Da gransker han det nøye og sier: "Kjære barn,
her oppe har vi bruk for en mengde opprekksgarn."

Da vasker himmelens engler vårt garn så reint og hvitt,
de glatter det og ordner til det blir knutefritt.
Det legges så på lager så mykt og fint og bløtt,
kan hende det skal brukes til barna som blir født?

Ukjent opphav

***







Trø varsamt

Trø varsamt.

Isen er veik.

Kvi kjem du så nær?

Kvi er du så bleik?



Trø alltid stilt

over nyfrossen sjø.

Noko i djupet

kan liggje å blø.

Marie Takvam

***

















Vingen


Vi går alla omkring med en vinge
som vi inte kan flyga med
som blir til en puckel för oss,
som vi måste smyga med.

Vi hadde nog kunnat flyga
om inte alle vicevärdar ...
... konstaplar, småpåvar ...
... alla dom praktiska,
taktiska, nitiska, kritiska ...
... anemiska, akademska,
felfinnarna med pekpinnarna ...
... hadde sagt:
"Du kan väl inte flyga!"
"Håll dig på marken,
din envingade jävel"!

"Drømmer du ens om at våga
med ett enda vingslag
prøva din flygförmåga,
så tar vi din vinge en dag."

Vi går alla omkring med en vinge.
En dröm, en längtan, en sång.
Tänk om våra vingar finge flyga
tilsammans en gång.

Så nästa gång du ser en vinge
flaxa över taken
skal du inte springa hem
og bli nervös.
Nei, du ska bara stanna
och begrunda saken
och sen tänka:
"Där är en som sluppit lös".

Kent Andersson

***